کمبود مواد مغذی در پیاز از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا به طور مستقیم رشد، عملکرد و کیفیت پیاز را کاهش میدهد و باعث علائمی مانند رشد ناقص گیاهان، زرد شدن برگها و خشک شدن زودرس پیاز میشود و همچنین میتواند قابلیت انبارداری را کاهش دهد، حساسیت به بیماریها را افزایش دهد و در نهایت به دلیل عملکرد نامطلوب محصول و کاهش ارزش بازار، منجر به ضررهای مالی قابل توجهی برای کشاورزان شود.
جلوگیری از کمبود مواد مغذی در پیاز مستلزم آزمایش منظم خاک برای شناسایی کمبودها، استفاده از کودهای متعادل بر اساس مرحله محصول (نیتروژن اولیه، فسفر برای رشد ریشه و پیاز، پتاسیم برای مقاومت در برابر بیماری، گوگرد برای طعم)، استفاده مناسب از مواد آلی یا کودهای معدنی، از جمله ریزمغذیهایی مانند منیزیم، بور و روی در صورت نیاز، رعایت تناوب زراعی و حذف بقایای گیاهی برای کاهش خطر بیماری و در نظر گرفتن میکروبهای مفید مانند باکتریهای حلکننده فسفر یا قارچهای میکوریزا برای افزایش دسترسی به مواد مغذی و کارایی جذب ریشه است.
کمبود عناصر ماکرو-N (نیتروژن)
کمبود نیتروژن در پیاز منجر به توقف رشد، بلوغ زودرس و تغییر رنگ یکنواخت برگها به سبز کمرنگ تا زرد میشود که علائم آن از برگهای مسنتر شروع شده و در صورت کمبود شدید مشکل به سمت مرکز گیاه حرکت میکند؛ برگها کوچکتر، نازکتر و راستتر میشوند و اغلب با سرخشکیدگی نوک برگها همراه هستند که در نتیجه پیازها کوچکتر شده و عملکرد کاهش مییابد، به خصوص اگر کمبود طولانی یا شدید باشد.

راه حل پیشنهادی کیمات: (انتخاب یک مورد یا چند کود، بسته به نظر کارشناس) به زودی محصولات بیشتری در این زمینه منتشر خواهد شد.
کمبود عناصر ماکرو-P (فسفر)
کمبود فسفر در پیاز منجر به رشد ضعیف و توقف رشد، تأخیر در استقرار گیاه و تأثیر شدید بر رشد ریشه میشود، علائم اولیه شامل برگهایی با رنگ آبی-سبز کدر یا سبز تیره، پژمردگی و خشک شدن نوک برگها بدون زردی آشکار و در نهایت سیاه شدن بافت مرده است؛ گیاهان اغلب ساقه ضخیم، بلوغ آهسته و کاهش کلی اندازه و عملکرد پیاز را نشان میدهند، به خصوص زمانی که خاک خنک، زهکشی ضعیف یا قلیایی باشد.

راه حل پیشنهادی کیمات: (انتخاب یک مورد یا چند کود، بسته به نظر کارشناس)
کمبود عناصر ماکرو-K (پتاسیم)
کمبود پتاسیم در پیاز باعث میشود برگهای قدیمیتر بدون اینکه ابتدا زرد شوند، از نوک خشک شوند، حاشیه برگها قهوهای یا سوخته به نظر برسد و لبههای برگ پیچیده یا پژمرده شوند. در موارد طولانی مدت، نکروز به سمت پایه برگ گسترش مییابد و احتمالاً منجر به از بین رفتن گیاه میشود. برگها همچنین ممکن است سبز تیره و صاف با علائم سوختگی نوک شوند و کمبود پتاسیم میتواند منجر به کاهش رشد، ساقههای ضعیف، افزایش حساسیت به بیماریها و استرسهای محیطی و رشد یا اندازه ضعیف پیاز شود.

راه حل پیشنهادی کیمات: (انتخاب یک مورد یا چند کود، بسته به نظر کارشناس)
کمبود عناصر ماکرو ثانویه- منیزیم (Mg)
کمبود منیزیم در پیاز باعث میشود برگهای مسنتر به دلیل از بین رفتن کلروفیل، در تمام طول خود به طور یکنواخت زرد شوند، بدون اینکه در ابتدا خشکیدگی نوک برگها به طور معمول رخ دهد، و به دنبال آن با پیشرفت کمبود، نوک برگها حالت قهوهای و خشکیدگی پیدا میکنند. این کمبود منجر به توقف رشد و کاهش قدرت کلی گیاه میشود. منیزیم برای تولید کلروفیل و فتوسنتز کارآمد و ضروری است، بنابراین کمبود منیزیم تولید انرژی را مختل میکند و میتواند عملکرد و کیفیت پیاز را کاهش دهد، به خصوص در خاکهای شنی و اسیدی یا خاکهایی با پتاسیم بالا که جذب منیزیم در آنها با مشکل مواجه است.

راه حل پیشنهادی کیمات: (انتخاب یک مورد یا چند کود، بسته به نظر کارشناس)
کمبود عناصر میکرو-Cu (مس)
کمبود مس در پیاز با سفید شدن نوک برگهای جوان، پیچ خوردن به شکل مارپیچ یا خم شدن با زاویه قائمه و به دنبال آن کلروز و خشک شدن پیاز ظاهر میشود. این کمبود همچنین باعث میشود فلسهای پیاز نرم، زرد کمرنگ و نازک شوند و بر کیفیت و قابلیت نگهداری پیاز تأثیر بگذارند. این کمبود بیشتر در خاکهای آلی، پیت یا شنی با pH بالا دیده میشود و اغلب با کاربرد بالای نیتروژن تشدید میشود. مس برای فتوسنتز، عملکرد آنزیمها و توسعه پوست پیاز ضروری است، بنابراین کمبود آن باعث کاهش قدرت محصول و بازارپسندی آن میشود.

راه حل پیشنهادی کیمات: (انتخاب یک مورد یا چند کود، بسته به نظر کارشناس)
کمبود عناصر میکرو-Fe (آهن)
کمبود آهن در پیاز معمولاً به صورت زرد شدن بین رگبرگها در جوانترین برگها ظاهر میشود و در موارد شدید به زرد شدن سراسری برگ و در نهایت سفید شدن کامل بافت تبدیل میشود. از آنجا که آهن در گیاه نسبتاً بیحرکت است، علائم کمبود ابتدا در رشد جدید ظاهر میشوند. این کمبود تولید کلروفیل را مختل میکند و فتوسنتز را کاهش میدهد و منجر به توقف رشد و ضعیفتر شدن گیاهان میشود. این کمبود معمولاً با خاکهای آهکی یا با pH بالا و شرایط غرقابی یا بیهوازی مرتبط است که دسترسی به آهن را محدود میکند.









































