آمونیم پلیفسفات؛ فسفری که در خاکهای آهکی ایران “گم نمیشود”!
در اغلب مناطق کشور، بهخصوص اراضی آهکی، یکی از بزرگترین مشکلات تغذیهای، تثبیت سریع فسفر پس از مصرف کود است. فسفر به محض ورود به خاک، با کلسیم واکنش میدهد و به شکلهای غیرقابل جذب برای گیاه درمیآید.
اینجاست که آمونیم پلیفسفات (APP) تفاوتش را نشان میدهد:
1. حرکت بهتر در خاک
آمونیوم پلی فسفات یک منبع پلیمر فسفری است که پس از ورود به خاک بهتدریج شکسته میشود و فرصت بیشتری برای نفوذ به ناحیه ریشه دارد. برخلاف فسفاتهای معمولی که همان ابتدا تثبیت میشوند.
2. کاهش چشمگیر تثبیت فسفر
ساختار پلیفسفاتی آن باعث میشود یونهای Ca و Mg نتوانند بهسرعت فسفر را قفل کنند. همین موضوع راندمان فسفر مصرفی را چند برابر میکند.
3. آزادسازی تدریجی و پایدار
برخلاف منابع سریعرهش، APP طی زمان شکسته میشود و فسفر قابل جذب را در مراحل مختلف رشد گیاه تأمین میکند.
4. حضور نیتروژن آمونیومی در فرمول
باعث اسیدی شدن محیط اطراف ریشه
افزایش حلالیت فسفر
جذب همزمان N و P
در نتیجه گیاه انرژی کمتری برای جذب صرف میکند و رشد ریشه تقویت میشود.
5. عملکرد بهتر در آبیاری قطرهای و مصرف بهصورت محلول
آمونیوم پلی فسفات کاملاً محلول، پایدار و فاقد ناخالصیهای انسدادزا است؛
بنابراین بهترین گزینه برای سیستمهای آبیاری مدرن، خصوصاً در خاکهای آهکی ایران محسوب میشود.
